Antverpia

Sinds zaterdag zijn we terug van een weekje Antwerpen. Als geboren Antwerpse heb ik af en toe een shot ’t stad nodig. Ward kon zijn appartementje in’t Zuid een weekje missen en opeens werden vage plannen concreet en had Aenea twee speel- en leesvriendjes terwijl haar mama en papa (voornamelijk papa, eerlijk is eerlijk; -) een maaltijd voor 5 op tafel toverden.

In die week was het ook de verjaardag van mijn ‘nonkel’ Jef/Aenea’s peter en dat kon niet voorbij gaan zonder een bezoekje en heel veel verjaardagsklapzoenen. Jef zijn verjaardag valt samen met de sterfdag van mijn mama, maar na 12 jaar kon ik hem eindelijk weer een welgemeende gelukkige verjaardag wensen.

Na het eten besloot Aenea dat ze toch al wel heel braaf geweest was en vroeg aan mijn tante ‘Ik ben heel flink geweest, mag ik nu piano spelen?’ Het is een instrument dat haar enorm aantrekt, stiekem droom en fantaseer ik al van het grote talent dat mijn dochter kan zijn 😉

En als laatste een foto in de zoo van Antwerpen. Raden jullie wat haar favoriete dier is?
Die grimme meisjes die daar, gratis, werken zijn fantastisch. Snel, vriendelijk en een leuk resultaat.

En nu terug naar de berg e-mails die me nog te wachten staat…